Kıyiv'de saat sabahın beşi. Birkaç saattir şehre füze saldırısı devam ediyor ve havada "Şâhid" sürüleri var. Haber bültenleri, aralarında bir anaokulu binasının da bulunduğu sivil yapılarda yangınlar olduğunu bildiriyor.

Bu satırları okuyan sizler ne hissediyorsunuz bilmiyorum ama Rus barbarlar şehrimin yerleşim bölgelerini ölümcül füzelerle vurduğunda benim hissettiğim tek duygu: Nefret.

Ve bu nefret bana tek bir şey söylüyor: Savaş her Rus vatandaşı için bir gerçeklik haline gelmeli.

Hayır, onların evlerini, okullarını ya da anaokullarını bombalama çağrısında bulunmuyorum. Bu barbarların seviyesine inmemeliyiz. Ancak bariz olanı ifade ediyorum: Milyonlarca Rus; bozulan planlar, aksayan seyahatler ve bozulan yaşam ritmi nedeniyle sürekli olarak ciddi stres, derin rahatsızlık, umutsuzluk ve panik yaşamak zorunda. Aslında yeni bir şey söylemiyorum. Birçoğunuz gibi, ben de Rusya’daki büyük havalimanlarının sadece birkaç saatliğine kapandığında bile Rusların yaşadığı bir panik ve çaresizliğini fark ettim. Bence bu etki mümkün olduğunca uzun sürmeli; Saatler değil, haftalar ve aylar...

Havalimanları, her gün yüz binlerce yolcunun geçtiği merkezlerdir. Bu, bir ülkenin sinir sistemi gibidir. Çoğu zaman yakınlarında fabrikalar, depolar ve lojistik merkezler bulunur. İşte tam da bu tür hedeflere Ukrayna’nın taarruz amaçlı insansız hava araçlarının yönelmesi gerekir.

Bunun çifte etkisi olacaktır; askerî altyapı için önemli tesislerin yok edilmesi ve ulaşım sisteminin felç olması (uçuş iptalleri, panik ve ekonomik kayıplar).

Rus askerî lojistiğinin ve yolcu taşımacılığının bel kemiği olan demiryolunu da unutmamalıyız. Raylardaki her arıza silah, yakıt ve diğer stratejik malların tedarikinde gecikme anlamına gelir. Ve aynı zamanda, ülkelerinin başlattığı savaşın yarattığı kaos içinde günler geçirecek milyonlarca yolcu için rahatsızlık, gerginlik ve umutsuzluk anlamına geliyor. Tüm Rus halkının sorumluluğu olan ve on iki yıldır içinde yaşadığımız bu savaş eninde sonunda onların evine de ulaşmalıdır. Ve bu intikam değil. Bu adalettir. Belki de bu barbarlardan en azından birkaçını kendi çirkinliği üzerinde düşünmeye sevk edecek olan adalettir.