Hollanda, 1944 Kırım Tatar Sürgünü'nü soykırım olarak tanıdı!

Hollanda Krallığı Genel Meclisinin alt meclisi olan Hollanda Temsilciler Meclisi, 19 Haziran 2025 tarihli genel kurulunda, 18 Mayıs 1944 Kırım Tatar Sürgünü'nü soykırım olarak tanıyan kararı kabul etti.

SIBİHA: YAPILMASI GEREKEN DOĞRU ŞEY BUDUR

Ukrayna Dışişleri Bakanı Andriy Sıbiha (Andrii Sybiha), karar sonrasında yaptığı yazılı açıklamada bir değerlendirmede bulundu. Karar dolayısıyla minnettar olduğunu kaydeden Andriy Sıbiha, "Bu, Rusya'nın Ukrayna'ya bağlı Kırım Yarımadası'nı işgal etmesi nedeniyle hâlen zulüm gören Kırım Tatar halkıyla güçlü bir dayanışma göstergesidir." dedi.

Bakan Sıbiha ayrıca şu ifadelere yer verdi:

Bu tarihi adaletsizliğin tanınması sadece hakikat ve adaletin tesis edilmesi açısından değil, aynı zamanda gelecekte yaşanabilecek zulümlerin önlenmesi açısından da kritik önem taşımaktadır.

Hollanda'ya Ukrayna dışında bu suçu soykırım olarak tanıyan yedinci ülke olduğu için teşekkür ediyor ve diğer tüm ülkeleri de aynı şeyi yapmaya davet ediyorum. Yapılması gereken doğru şey budur.

SÜRGÜNÜ SOYKIRIM OLARAK TANIYAN SEKİZİNCİ DEVLET

Hollanda 18 Mayıs 1944 Kırım Tatar Sürgünü'nü soykırım olarak tanıyan 8. ülke oldu.

2015 yılında Ukrayna Parlamentosu, Kırım Tatar Sürgünü’nü soykırım olarak kabul etti ve 18 Mayıs tarihini “Kırım Tatar Soykırım Kurbanlarını Anma Günü” olarak ilan etti.

2019 yılında Letonya ve Litvanya meclisleri, 2022’de Kanada parlamentosunun alt kanadı olan Avam Kamarası, 2024'ün temmuz ayında Polonya Parlamentosunun alt kanadı olan Sejm, 2024'ün ekim ayında Estonya Parlamentosu (Riigikogu) ve 2024'ün aralık ayında Çekya Parlamentosunun üst kanadı olan Senato, 18 Mayıs 1944 Kırım Tatar Sürgünü'nü soykırım olarak tanımıştı.

18 MAYIS 1944 KIRIM TATAR SÜRGÜNÜ VE SOYKIRIMI

18 Mayıs 1944 günü bir şafak vaktinde, milletler hapishanesi Sovyetler Birliği’nin diktatörü Josef Stalin’in emriyle Kırım Tatar halkı öz vatanlarından koparıldı. Sovyet yönetimi, sürgünden sonra Kırım’da, Kırım Tatarlarının varlığına işaret eden her şeyi ortadan kaldırmaya başladı. Adeta bir kültürel soykırım dalgası başladı. Köy, kasaba, ilçe ve şehirler başta olmak üzere yarımadadaki binden fazla yerleşim yerinin Kırım Tatarca olan adları değiştirildi.

Sovyet yönetimi, Vatan Kırım’ın demografik yapısını değiştirmeyi amaçladı. Ancak Kırım Tatarları, bağrından koparıldıkları o aziz vatanı, Kırım’ı hiçbir zaman unutmadı. Sürgünlük yollarında, sürgün edildikleri yerlerde vatana dönmek için çaba gösterdi. Nihayet, yıl 1989’u gösterdiğinde Kırım Tatarları, yavaş yavaş ata topraklarına dönmeye başladı. O tarihten itibaren Kırım Tatarları yaşadıkları yokluklara rağmen vatanda kalma mücadelesini sürdürdü.

Kırım Tatarları, 1989’un sonuna kadar sürgün yerlerinde zorla tutuldu. O döneme değin gerçekleşen vatan Kırım’a geri dönme teşebbüsleri, hapisle ve yeni sürgünle cezalandırılıyordu. Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte Kırım Tatarları vatana dönmeye başladı. Ancak yaklaşık 150 bin Kırım Tatarı maddi yetersizlik ve yasal engeller nedeniyle Türkistan bölgesinde kaldı.